هنگامى که حسین علیه السّلام تولّد یافت، رسول خدا صلّى الله علیه وآله فرمود: اى عمّه! نوزادم را نزد من بیاور، که خداوند او را نظیف و تمیز گردانیده است.

هنگامى که نوزاد را خدمت پیامبر خدا آوردم، حضرت او را تحویل گرفت؛ و زبان خود را در دهان نوزاد قرار داد و نوزاد آن را همچون شیر و عسل مىمکید و میل مىنمود؛ و سپس حضرت رسول در گوش راست نوزادش اذان؛ و در گوش چپش اقامه گفت.

پس از آن، جبرئیل علیه السّلام نازل شد و اظهار داشت:اى محمّد! خداوند متعال تو را سلام مىرساند و مىفرماید: نام این نوزاد را «حسین»، همچون «شُبیر» فرزند هارون قرار ده.

و روز هفتم ولادت، حضرت رسول صلّى الله علیه وآله براى نوزاد دو گوسفند عقیقه و قربانى نمود، همچنین موهاى سر نوزاد را تراشید و هم وزن آن به فقراء، نقره صدقه داد و فرمود: در همین روز هفتم سنّت ختنه را جارى کنید.

امام جعفر صادق علیه السّلام فرمود: زمانى که حضرت ابا عبداللّه الحسین سلام اللّه علیه تولّد یافت، خداوند به خازن دوزخ خطاب نمود: به احترام نوزاد محمّد صلّى الله علیه وآله آتش را بر أهلش خاموش گردان؛ و همچنین به مَلَک مسئول بهشت وحى فرستاد: به جهت نوزاد محمّد صلّى الله علیه وآله بهشت را مزیّن گردان؛ و نیز حورالعین را دستور بده تا خود را بیارایند و زینت بخشند.