رسول خدا (ص) نماینده خدا است و از طرفى در پیشگاه خداوند تعالى سرمایه امتیاز و فضیلت فقط تقوى و دانش است و فرستاده خدا هرگز غیر از آنچه را که خدا دوست دارد نمىخواهد و به آن اعتبار نمىدهد.
على پیغمبر خدا را بیش از هرکس مىشناسد که روح او آسمانى و ملکوتى است هرگز گرفتار قید و بند مادیات زودگذر نشده و نمىشود اما لازم است در این عقیده از دیگران نیز گواهى و اعتراف بگیرد لازم است آنها که در امر ازدواج رقیب او هستند و به غرور مال و دارایى خود از فاطمه (س) خواستگارى کردهاند اقرار کنند که درهم و دینار، ملاک فضیلت نیست. ملاک، تقوى است که آنها فاقد آن مىباشند این اعتراف، بر آنها حجتى بزرگ بوده باشد. حجتى بزرگ براى روزهایى که در پیش خواهد بود.
آنها که به آن حضرت گفته بودند که شما در مورد خواستگارى دختر پیامبر (ص) قدم به جلو بگذارید، در دنباله سخنان خود گفتند اى على! تو از ما بهتر مىدانى که رسول خدا (ص) در بند مال و متاع دنیا نیست آنچه در نظرش گرانبها است در تو وجود دارد او جز به تقوى و دانش به چیزى اهمیت نمىدهد على علیهالسلام که در مزرعهاى مشغول آبیارى درختان بود از کار دست کشید و شتر خود را به خانه آورد و سر و صورت خود را شستشو داد و به خدمت رسول خدا (ص) شرفیاب شد و درب خانه آن حضرت را کوبید، رسول خدا (ص) به امسلمه فرمود ببین کیست درب خانه را مىکوبد؟ امسلمه پرسید کیست؟
بانگى دلنشین شنیده شد که باز کنید منم.
این صدا از هر چیز خوشتر براى پیامبر (ص) بود فرمود: باز کن اى امسلمه زودتر این، آن کس است که خدا و رسولش دوستدار او هستند.
امسلمه عرض کرد: کیست او یا رسولاللَّه که این چنینش بلند مىستایى؟
فرمود: اى امسلمه آرام باش او مردى است که در حوادیث سخت و بزرگ هرگز ناتوان و زبون نمىشود و اظهار ضعف و سستى نمىکند او برادر و پسر عموى من، محبوبترین خلق خدا در نزد من است امسلمه با شتاب رفت و در را گشود على علیهالسلام وارد شد و سلام کرد و به اذن رسول خدا (ص) نشست اما سر بزیر انداخت.
رسول خدا (ص) فرمود: پسر عموى عزیز، گویا به حاجتى آمده است و از حیاء اظهار نمىکند ولى دوست دارم که آشکارا هر چه هست بگوید قصه چیست؟
على علیهالسلام که گویى منتظر صحبتى بود عرض کرد: آرى یا رسولاللَّه مرا حاجتى است که از على علیهالسلام شرم دارم ولى کرامت رسول خدا (ص) و محبت خاصى که به من دارد اجازه مىدهد که آشکارا بگویم.
اى رسول خدا پدر و مادرم فداى تو باد، تو همان بزرگوارى هستى که مرا در کودکى از پدر و مادرم گرفتى، و مرا از غذاى خود پروراندى، به آداب خود مؤدبم فرمودى؟ تو براى من از پدر و مادر مهربانتر و خوبتر بودى، امروز اندوخته دنیا و آخرت من نیز تو هستى، دوست دارم همانطور که خداوند بازوى مرا به وجود تو نیرومند کرد، از برکت تو مرا به همسرى نیکو نیز برساند، من به این امید به سوى حضرتت شتافتهام زیرا دخترى را که من خواستار او هستم در خانه صاحب اختیار من زندگى مىکند.
رسول خدا (ص) از خوشحالى چهرهاش شکفته و متبسم گشت، آرى على جان چنین است که مىگویى ولى براى این کار چه تهیه کردهاى؟
یا رسولاللَّه بر آنچه مالک آن هستم شما داناتر هستید و شما خوب مىدانید که جز یک زره و شمشیر و شتر آبکش چیزى از متاع دنیا برنگرفتهام.
رسول خدا (ص) فرمود: بسیار خوب من امشب با فاطمه (س) در این مورد صحبت مىکنم امید است فردا تو را آنچنان که دوست دارى ملاقات نمایم.
همواره به حکم قرآن پاکان نصیب پاکان هستند
الطیبات للطیبین والطیبین للطیبات.
زنان پاک طینت مخصوص مردان پاکنهاد و مردان پاک براى زنان پاکسرشت ذخیره شدهاند.
در برخى از کتب اینگونه آوردهاند.
برخى از صحابه از امیرالمؤمنین على علیهالسلام خواستند که چرا به خواستگارى حضرت زهرا علیهاسلام نمىروید؟ ایشان در جواب فرمودند که من چیزى ندارم گفتند پیغمبر (ص) از شما چیزى نمىخواهد و پس از آن على علیهالسلام به خانه پیغمبر (ص) رفت و از شرم و حیا نتوانست چیزى بگوید و منظور خود را به عرض برساند بدون نتیجه برگشت روز دوم به محضر رسول خدا (ص) شرفیاب شد. باز هم عرق شرم بر پیشانى مبارکش نشست و بدون نتیجه برگشت ولى روز سوم که به حضور سرور کاینات رسید پیغمبر (ص) خودش فرمود: یا على آیا حاجتى دارى؟ عرض کرد آرى. رسول خدا بلافاصله فرمود بگو گمانم به خواستگارى زهرا آمدهاى! عرض کرد آرى، یا رسولاللَّه در این موقع جبرئیل نازل شد و گفت یا محمد خداوند سبحان امر فرموده است که فاطمه را به ازدواج على مرتضى درآورى. (1)
1 ـ چهارده معصوم/ 257 نقل از ینابیعالموده قندوزى باب 55
یونس ابن عبد الرحم بر حضرت موسی بن جعفر وارد شدم وعرض کردم یابن رسول الله قائم به حق شمائیدفرمود من قائم به حق هستم ولیکن قائمی که زمین را از دشمنان خدا پاک میکند وزمین را پر از عدل میکند به هما ن نحوه ای که از ظلم وجور پر شود او پنجمین فرزند من است که برای او غیبتی طولانی است برای حفظ جانش دراین زمان بعضی از مردم مرتد خواهند شد ودسته ای دیگر در همان حال خواهند ماند آنگاه فرمود .خوشا به حال شیعیان ما که به ریسمان محبت ما چنگ زده درزمان غیبت ما انان ثابتند بر دوستی ما بیزارند از دشمنان ما انان از مایند وما هم از آنها ئیم آنها به پیشوائی ما راضیند وما هم به شیعه بو دن آنها راضی هستیم پس خوشا به حال انان وآنها والله با ما هستند در درجا ت بهشت
«بسم الله و بالله، اللهم اجعلنی من التوابین و اجعلنی من المتطهرین»
بنام تو و به واسطه تو، خدایا مرا از توبه کاران قرار بده، مرا از پاکیزگان قرار بده.
توبه یعنی پاکیزه کردن خود. علی (ع) وقتی سراغ آب می رود، چون آب رمز طهارت است به یاد توبه می افتد. دستش را که تمیز می کند به یاد پاکیزه کردن روح خودش می افتد. به ما می گوید وقتی با این آب، با این طهور، با این ماده ای که خدا آنرا وسیله پاکیزگی قرار داده است مواجه می شوی. وقتی سراغ این ماده می روی، چشمت به آن می افتد و دستت را با آن می شوئی و پاکیزه می کنی، بفهم که یک پاکیزگی دیگری هم هست و یک آب دیگری هم هست که آن پاکیزگی، پاکیزگی روح است و آن آب، آب توبه است.
می گوید علی (ع) دستهایش را که شست، روی صورتش آب ریخت و گفت :
«اللهم بیض وجهی یوم تسود فیه الوجوه و لا تسود وجهی یوم تبیض فیه الوجوه»
صورت را دارد می شوید وبر حسب ظاهر نورانی می کند. خوب! وقتی که صورتش را با آب می شوید براق می شود ولی علی که به این قناعت نمی کند، اسلام هم به این قناعت نمی کند. این خوب است و باید هم باشد اما باید توأم با یک پاکیزگی دیگر، با یک نورانیت دیگر، با یک سفیدی چهره دیگر باشد.
فرمود: خدایا چهره مرا سفید گردان آنجا که چهره ها تیره وسیاه می شود (قیامت). خدایا! آنجا که چهره هائی سفید می شود چهره مرا سیاه مکن، مرا رو سفیدگردان. آنجا که افراد رو سیاه و یا ر و سفید می شوند، مرا رو سیاه مکن.
بعد روی دست راستش آب ریخت و گفت:
«اللهم اعطنی کتاب بیمینی و الخلد فی الجنان بیساری و حاسبنی حسابا یسرا»
پروردگارا! در قیامت نامه عمل مرا بدست راستم بده (چون نامه عمل سعادتمندها بدست راستشان داده می شود). خدایا! در آنجا از من آسان حساب بکش (به یاد حساب آخرت می افتد).
بعد روی دست چپش آب ریخت و گفت:
«اللهم لا تعطنی کتابی بشمالی و لا من وراء ظهری و لا تجعلها مغلولة الی عنقی و اعوذ بک من مقطعات النیران».
پروردگارا نامه عمل مرا بدست چپم مده و نیز آن را از پشت سر به من مده (نامه عمل عده ای را از پشت سر به آنها می‌دهند نه از پیش رو که آن هم رمزی دارد). خدایا! این دست مرا مغلول و غل شده در گردنم قرار مده. خدایا! از قطعات آتش جهنم به تو پناه می برم. می گوید، بعد دیدم مسح سر کشید و گفت:
«اللهم غشنی برحمتک و برکاتک»
خدایا! مرا به رحمت و برکات خودت غرق کن.
مسح پا را کشید و گفت:
«اللهم ثبت قدمی علی الصراط یوم تزل فیه الاقدام».
خدایا! این دو پای مرا بر صراط ثابت بدار و ملغزان، آنروزی که قدمهامی لغزند.
«واجعل سعیی فیما یرضیک عنی».
خدایا عمل وسعی مرا، روش و حرکت مرا در راهی قرار بده که رضای تو در آن است.
وضوئی که اینقدر با خواست و خواهش و توجه توأم باشد، یکجور قبول می شود و وضوئی که ما می گیریم جور دیگر.
4.جوشش آب وآذوقه از زمین :امام صادق (ع) مى فرماید: هنگامى که حضرت قائم (ع) در شهر مکه ظهور مى کند و قصد حرکت به کوفه را دارد، به نیروهایش اعلاْم مى کندکه کسی که آب و غذا و توشه راه با خود بر ندارد. حضرت، سنگ موسى (ع) را همراه دارد 0 هرجا توقف مى کنند سنگ را به زمین مى کوبد و از زمین چشمه هاى آب مى جوشد. هرکس گرسنه باشد با نوشیدن آن سیر مى گردد و هرکس تشنه باشد، سیراب مى شود.(2)
5. طی الارض ونداشتن سایه :امام رضا(ع) فرمود: هنگامى که حضرت مهدى (ع) ظهور مى کند، زمین از نور خداوند روشن مى شود و زمین زیر پاى مهدى به سرعت حرکت مى کند
او با سرعت، مسیرها را مى پیماید و اوست که سایه نخواهد داشت. (3)
6. کندی حرکت زمان :امام باقر(ع) فرمود: وقتى امام زمان (ع) ظهورکند، به سوى کوفه حرکت مى کند و در آن جا هفت سال حکومت مى کندکه هر سال آن برابر ده سال از سالیان شماست (4)
7.قدرت تکبیر: رسول خدا(ص ) مى فرماید:...حضرت مهدى (ع) جلوى قسطنطنیه فرود مى آید. در آن روزگار، آن دژ، هفت دیوار دارد حضرت هفت تکبیر مى گوید و دیوارها فرو می ریزد(5)
8. عبوراز آب : امام صادق (ع) مى فرماید: پدرم فرمود: هنگامى که حضرت قائم (ع) قیام کند... سپاهیانى را به شهر قسطنطنیه مى فرستد. آن گاه که به خلیج برسند، جمله اى بر روى پاهاى خود مى نویسند و از روى آب مى گذرند. رومیان وقتى این معجزه را مى بینند به یک دیگر مى گویند: وقتى سپاهیان امام این چنین باشند، خود حضرت چگونه خواهد بود. از این رو، درها را به روى آنان مى گشایند. (6)
9. ندای ابر امام صادق (ع) فرمود: ... حضرت مهدى (ع)در آخرالزمان ظهور مى کند بر سر آن حضرت ابرى در حرکت است و هرجا برود، آن ابر نیز مى رود تا حضرت را از تابش خورشید حفظ کند و با صداى رسا و آشکار، ندا مى دهد، این مهدى است(7)
براى مطالعه بیشتر در باب معجزات حضرت، مى توانید به کتاب "نجم الثاقب"باب ششم مراجعه نمایید.
و اما تعدادى از افرادى راکه در غیبت صغرى به مشاهده معجزات آن حضرت نائل شده اند، مى آوریم: ابن اعجمى، ابن بادشاله، ابن قاسم بن موسى، ابرثابت، ابو جعفر رفا، ابورجا، ابو عبدالله بن فروخ، ابو عبدالله جنیدى، ابو عبدالله کندى، ابو على اسدى، ابوالقاسم بن ابى حابس، ابوالقاسم بن دبیس، ابو محمد بن هارون، ابو محمد بن وجناء، احمد بن ابى الحسن، احمد بن اسحاق، اسحاق کاتب، بسامى، بلالى، جعفر بن حمدان، جعفرى، حاجز، حسن بن فضل بن یزید، حسن بن نضر، حسن هارون، حسن به یعقوب، حصینى، زیدان، شمشاطى، عاصمى، عطار، على بن احمد، على بن محمد، على بن محمد بن اسحاق، فضل بن یزید، قاسم بن علا"ء، قاسم بن موسى، مجروح، مرداس، مسرور طباخ، محمد بن ابراهیم مهریار، محمد بنابى الحسن، محمد بن اسحاق، محمد بن شاذان، محمد بن شعیب، محمد بن صالح محمد بن کشمرد، محمد بن محمد، محمد بن محمدکلینى، محمد بن مارون بن عمران، هارون فزار و ...(8)
ا. عقدالدرر ص 97,138,139, الشیعة والرجعةج 1 ص 158 به نقل از چشم اندازى به حکلومت مهدى (ع) نجم الدین طبسى ص 88.
2. کافى ج 1، ص 1 23 غیبة نعمانى ص 238 بحارالانوار ج13 ص 85 1 وج 52،ص324.
3. کمال الدین، ص 372 اعلام الورى، ص 408 بحارالانوارج 51 ص 157.
4. ارشاد مفید، ص 365 بحا رالانوار، ج 52ص377
5. عقدالدرر، ص 180.
6. غیبة نعمانى ص 59 1 بحارالانوار ج 52ص 365 اثبات الهداة، ج 3، ص 573.
7. کشف الغمه ج 3ص 265 بحارالانوار، ج 51 ص 240 ا ثبات الهداة، ج 3 ص 615.
8. اعلام الورى ص 425 اثبات الهداة ج 3 ص 669 بحارالانوار، ج 52 ص 31 کمال الدین ص 442.
امام صادق (ع) مى فرمایند: یاران مهدى (ع) شمشیرهایى از آهن دارند، ولى جنس آن غیر از آهن است. اگریکى ازآنان با شمشیر خود برکوهى ضربه بزند، آن را دو نیم مى کند. (1)
وسایل دفاعى نیروهاى حضرت به گونه اى است که اسلحه دشمن برآنان کارگر نیست.
امام صادق (ع) در این باره مى فرمایند: یاران مهدى (ع) اگر با سپاهیانى که بین شرق و غرب را فرا گرفته اند درگیر شوند،آنان را در لحظه اى نابود مى کنند وهرگز سلاح دشمن درآنان تأثیر نمى کند. (2)
1. بحارالانوار ج 27 ص41 اثبات الهداةج 3، ص 523.
2. بحا رالانوار، ج 54 ص 54.