فرمود: "صبر کن حسن! "

عرض کردم: "چرا اجازه نمى دهید آب بر دست شما بریزم، آیا مایل نیستید، من به ثوابى برسم ؟"

فرمود: "تو ثواب مى برى ولى من گناه!

پرسیدم: "چرا؟"

فرمود: مگر این آیه قرآن را نشنیده اى ؟ که مى فرماید: (فَمَنْ کانَ یَرْجُو لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لایُشْرکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ اَحَداً.)(1) "هر کس ، امید به دیدار پروردگارش دارد؛ باید عمل صالح انجام دهد و در عبادت خدا کسى را شریک قرار ندهد.)

من اکنون می خواهم، وضو براى نمازم بگیرم، این خود عبادتى است، مایل نیستم، کسى در عبادتم شریک شود." (2)

____________

1- کهف / 110

2- کافى ، ج 3، ص 69

منبع: جلوه هائى از نور قرآن در قصه ها و مناظره ها و نکته ها، عبدالکریم پاک نیا